به گزارش سایت رسمی باشگاه استقلال و به نقل از سایت ناصر حجازی، یک سال از پرواز عقاب آسیا به آسمان‌ها گذشته است. سال‌ها بود که وقتی از کنار دکه روزنامه فروشی می‌گذشتم، نگاهم بدنبال تیتری مربوط به ناصر حجازی بود تا حرف دلم را در لابلای صحبت‌های وی پیدا کنم اما یک سال اخیر... بغض، بغض شکننده من از نبود مردی که بی هیچ چشم‌داشتی آنچه را که در دل داشت، بر زبان می‌آورد. به ورزشگاه آزادی می‌روم، به عشق نیمکتی که  حضور حجازی بر روی آن جلوه‌ای ویژه داشت، نیمکتی که چهره سرمربی‌اش در برد و باخت جذابیت‌های خاص خود را داشت اما دیگر حجازی را آنجا نمی‌بینم و چه کوتاه است فاصله آب و سراب.

باز به عقب باز می‌گردم،

خاطراتی از شادی مردی که فقط یکبار بر روی نیمکت مربیگری آن را بروز داد و همیشه در ذهن دوستدارانش باقی است، رقابت‌هایی که آخرین افتخار آسیایی استقلال رقم خورد. ای کاش زمان به عقب باز می‌گشت تا خاطرات دوباره زنده شوند و از نزدیک آن را لمس نمایم، خاطرات مردی که در زندگی بارها برق فریب را در چهره بسیاری دید و زمانی که با صداقت خود تراز می‌کرد، تاب این نیرنگ و فریبکاری‌ها را نداشت و لقب شاکی روزگار را برای خود خرید.

شاکی روزگار، شکایت داشت از روزگاری که نارفیقانه دفتر گذشته وی را ورق زد، روزگاری که بسیاری از آدم‌های اهل نارو، لقب مرد میدان را برای خود خریدند و می‌خرند و حجازی سال‌ها به داشتن زخم خیانت در سینه عادت کرد و زندگی را در اطاقی سرد و آبی به تنهایی پشت سر گذاشت.

کاش حجازی تا ابد می‌ماند، کاش  این یک سال، خواب و افسانه‌ای بیش نبود، خواب و افسانه‌ای تلخ  که مرا به این فکر وا می‌دارد: براستی عقاب پر کشیده است؟...

از این‌رو به یک سال اخیر که جسم حجازی در میان ما نبوده است، نگاه می‌کنم. به روزهایی که حاشیه گریبان استقلال را گرفته بود، روزهایی که از داخل و خارج، خواسته و ناخواسته به استقلال صدرنشین ضربه می‌زدند.

روزهایی که اگر حجازی در جمع ما بود، جرات این ضربه زدن‌ها وجود نداشت. در قفس نیز جسم ضعیف عقاب  فقط با گفتن جمله «به حاشیه‌سازان استقلال یادآوری می‌کنم که حجازی هنوز زنده است» باعث شد تا آرامش با عقب‌نشینی خودخواهان به استقلال بازگردد.

آری، حجازی اینچنین بزرگ بود اما وقتی دیدم که در این مدت راحت به استقلال ضربه می‌زنند، باور کردم که حجازی دیگر بین ما نیست و حجازی دیگری نیز نخواهد آمد. باور کردم که عشق من به خاک رفته است و بیاد آوردم یک سال قبل در این روزها  طعم شب برای دوستداران وی چیزی  جز بیداری نبوده است.

 آری، مرورکوتاه یک سال زندگی بدون ناصر حجازی، ثابت می‌کند که جسم وی در میان ما نیست اما این یک سال... نشان داد که حجازی برای مردم فراموش شدنی نیست. تکرار یاد و نام وی به هر بهانه در مجامع ورزشی و حتی هنری و فریاد نام ناصر حجازی در ورزشگاه‌های مختلف ایران زمین با هم‌صدایی مردم ثابت کرده است که حجازی تا ابد اسطوره‌ای دوست داشتنی و قصه‌ای رویایی باقی خواهد ماند و  روزی وی را خواهیم دید... روزگاری. 

امیر رفیعی- مدیر پرتال شخصی ناصر حجازی